Pewnie wielu z Was zastanawia się, co to się takiego stało, że od maja na blogu nie pojawił się żadne wpis. Od razu uspokajam: nadal mam drzewka i je pielęgnuję. A przyczyna mojego milczenia jest zgoła inna. Choć skoro już zdecydowałem się nastukać parę słów, to może jest to ta jaskółka, która zwiastuje wiosnę na blogu?

W maju wydarzyło się coś, co całkowicie zmieniło moje życie. Zresztą nie tylko moje. Otóż zgodnie z planem przygotowań akurat w maju szykowałem się na konkurs talentów na poziomie europejskim w Albi koło Tuluzy (FR).

Zakończywszy cykl przygotowań u Volkera Einbocka przy wsparciu Dirka Dabringhausena, czułem się mocny i zmotywowany. Ale wtedy lekarz powiedział: drogi kolego nie wyjeżdżaj ani zbyt daleko, ani na zbyt długo. Twój syn szykuje się na świat. I tak to Oskar, bo o nim tu mowa, wszedł z impetem w moje zielone życie, wywracając je do góry nogami.

Do tego nałożyła się przeprowadzka z Niemiec do Polski i urządzanie na nowo gniazdka dla mojej samiczki i piskalaka 🙂 A w pracy nowe projekty, więc na nadmiar czasu nie mogę narzekać. Zdradzę wam jednak, że na wiosnę wystartuję z nowym bonsaiowym projektem, który mam nadzieję przypadnie Wam do gustu.

Ale o tym później, tymczasem dziękując Wam za ten rok spędzony z milczącym blogiem, życzę Wam dalszego rozwijania pasji i do zobaczenia na warsztatach i wystawach w kolejnym roku oraz do przeczytania tutaj 🙂

A na nadchodzące święta, życzymy Wam spowolnienia i nastawienia oczu, uszu i serc na bliskich, tak aby czas spędzony z nimi umocniał i uszczęśliwiał.